يكي گريه مي كند . يكي شعر مي گويد .ديگري سياه پوش مي كند.يكي مجلس عزا بر پامي كند .  عزاداري را نمي شود به شكل و حالتي  خلاصه كرد .  فرمودند : كونوالنازينا و لا تكونوا الناشينا! زينت ما با شيد و كاري بكنيد كه هر كس شما را ديد ، عمل و حركت شما را زينت گفته و نه اينكه......شيوه هاي عزادداري در ايران پيشينه تاريخي دارد.

گريه:

چشم گريان چشمه فيض خداست .گريستن برابا عبدا... ثواب بسياري دارد . فرشتگان خدا زمين آسمان و حيوانات صحرا هم برعزاي حسين گريسته اند.

اشك ريختن نشانه پيوندقلبي با اهل بيت و سيدالشهدا عطش روح را سيراب مي كند .گريستن بر سوگ شهداي كربلا تجديد بيعت با فرهنگ عاشورا و فرهنگ شهادت و تغذيه فكري و روحي با اين مكتب است. اشك ريختن نوعي امضا كردن پيمان و قراردادمودت است با سيد الشهدا.

نوحه:

بيان مصيبت ،گريه كردن با آواز، ماتم و شيون و زاري در فرهنگ عزاداري براي امام حسين است. نوحه به نوعي خاص از شعر مرثيه مي گويند كه در مجالس به صورت دسته جمعي اجرا مي شود واشعار نوحه را براي سينه زدن مي ساختند و از عوامل نشر فضيلتها و احياي ياد اسوه هاي كمال است و خود امامان بر سيد الشهدامي گريستند و امر به نوحه خواني مي كردند.

سينه زني:

از مراسم سنتي عزاداري براي سيد الشهدا و ديگرائمه مظلوم كه همراه با نوحه خواني و با آهنگ خاصي بر سر و سينه ،گاهي هم همراه نوحه خواني و با آهنگي خاصي بر سر و سينه مي زنند . گاهي هم با حركات دست بر سينه . اصل اين سنت بويژه در ميان عربها  رواج داشته و بعدها به  اين صورت در آمده كه با انتخاب نوحه هاي سنگين و حركات دست ادامه داشته است.

اينگونه نوحه گري  ابتدا فردي بوده اما به مرور زمان به شكل گروهي و دسته جمعي در آمده است. دسته گرداني و سينه زني و نوحه خواني كه در زمان صفويه رايج شده و تو سعه پيدا كرده در عصر قاجار با توسعه و تجمل  بويژه در زمان  ناصر الدين شاه با آداب و تشريفات تجملي بسيار برگزار مي شد. دسته هاي روز با نقاره و علم و بيرق و كتل طبقهاي چراغ زنبوري و حجله و مشعل به راه مي افتاد و در فواصل دسته سينه زنيها با آهنگ موزون سينه مي زدند.

زنجير زني:

از عزاداري سنتي در ايران بود . در پاكستان و هندوستان نيز اين شيوه  از ديرباز رواج داشته است. . مجوعه اي از حلقه هاي ريز متصل به هم كه به دسته چوبي يا فلزي متصل مي شده و در ايام عاشورا بصورت دسته جمعي  و در هيأتهاي عزاداري ، همراه با نوحه بر پشت مي زنند و غالبا اين مراسم با سنج همراه است .

برخي از كاستيها در عزاداريهاي ما

بدعت ها :

شيوه عزاداري ومرثيه خواني ماست كه گاهي از قالب سنتي بيرون مي آيد و به اسم نوآوري و جذابيت ، بدعت هايي وارد آن مي شود و نتيجه اش گرچه جذب طيفي از جوانان و .. است ولي پايگاه مردمي اين سنت ديني را سست كرده و كساني را دفع مي كند .

تحريف­ها :

از مهم­ترين ضعف ها، تحريف حقايق چهره معصومين و اهل بيت است. گاهي هم ندانسته و بي اطلاع از مطالب تحريف شده به عمد به فرهنگ عمومي و باور هاي مردمي جامعه آسيب مي­زنند.

آهنگ هاي مبتذل:

وارد ساختن آْهنگ و موسيقي به دستگاه عزاداري امام حسين از قداست و موقعيت آن مي كاهد. هرچند وسايلي چون طبل و سنج و ني از ديرباز در اين مراسم و تعزيها مرسوم بوده است . اما آنچه اين اواخر در اين جريان وارد شده بافرهنگ عزا ي حسيني هيچ سنخيتي نداشته حتي افكار عمومي را بيش از  محتوا و دورنمايه عزاداري به شكلها و نمادها و ظواهر معطوف مي دارد.

ذليل نمايي­ها:

برخي انواع مرثيها با عزت و كرامت خاندان پيامبر ناسازگار است و برخي مرثيه خوان ها و مداحان با حرفها و گفتارها ،ذليلي و خواري خاندان اهل بيت را وارد مي سازنند.

حسين را تحريف نكنيم . يادمان باشد اين شوري كه در ميان مردم است در تحليل­هاي خشك نمي گنجد .

در عزاداري­ هایمان نهايت خلوص و سادگي و پرهيزاز تشريفات ظاهري را در نظر داشته باشيم.

• قبلی